|
Surat 5:28-31 (Maida) |
Purwaning Dumadi 4:1-12 |
| 28. Wacanen marang wong-wong mau sejatine crita anak Adam loro. Lah! Saben-saben padha nyaosake kurban (marang Allah: Kang siji ditampa, nanging ora saka siji liyane. Kang pungkasan ngandika: “Satemene Ingsun bakal mateni sira.” kurbane para kang mursid.29 “Manawa sira ngegungake tanganira marang Ingsun, arep mateni Ingsun, iku ora wajib Ingsun ngegungake tanganingSun marang sira lan mateni sira; 30. Kawula mugi karsaa ndadosaken dosa kawula kadosdene dosa panjenengan, awit panjenengan punika kalebet golonganing latu, inggih punika ganjaranipun tiyang ingkang tumindak awon. 31. Jiwa (egois) wong liya, nuntun dheweke mateni sedulure: dheweke dipateni, lan dadi (dhewe) dadi salah sawijining wong sing ilang. Banjur Allah ngutus manuk gagak, sing ngeruk lemah, kanggo nuduhake carane ndhelikake kawirangane sadulure. “Cilaka aku!” ngandika; “Apa aku ora bisa dadi kaya manuk gagak iki, lan ndhelikake kawirangane sedulurku?” banjur dheweke kebak getun- |
1Kacarita manungsa iku banjur sapaturon kalawan Kawa bojone, iku banjur ngandheg sarta anak-anak Kain, pangucape Kawa: “Aku wus oleh wong lanang marga saka pitulungane Gusti Allah.” 2Sawuse iku nuli nglairake Abel, adhine Kain; Abel mau dadi pangon wedhus lan Kain dadi wong tani. 3Kacarita sawuse kelakon sawatara mangsa Kain ngaturake kurban marang Sang Yehuwah awujud pametune bumi, 4dene Abel iya ngaturake kurban awujud cempe pembarep sagajihe. Anadene Sang Yehuwah karenan marang Abel lan kurbane, 5nanging Kain lan kurbane ora ndadekake pirenane. Jalaran saka iku atine Kain panas banget lan peteng ulate. 6Sang Yehuwah tumuli ngandika marang Kain: “Yagene atinira panas lan yagene ulatira peteng? 7Yen sira gawe becik apa ulatira ora bakal padhang? Nanging manawa sira ora gawe becik, si dosa wus ndhedhep ana ing ngarep lawang sarta banget anggone nggodha sira, nanging sira kudu bisa nelukake.” 8Kain banjur tutur marang Abel adhine: “Payo padha menyang ara-ara kana.” Nanging bareng tekan ing ara-ara, Kain banjur ngepruk Abel adhine sarta dipateni. 9Sang Yehuwah banjur ndangu marang Kain: “Abel adhinira ana ngendi?” Unjuke kang kadangu: “Kawula boten sumerep, punapa kawula pamomongipun adhi kawula?” 10Pangandikane Sang Yehuwah: “Pratingkah apa kang wus sira lakoni? Getihe adhinira Abel sesambat marang Ingsun saka bumi. 11Ing samengko sira kena ing ipat-ipat kabuwang adoh saka ing bumi kang wus ngangapake cangkeme nadhahi getihe adhinira Abel saka tanganira. 12Samangsa sira ngolah bumi, pametune ora bakal samesthine, sira bakal kaya wong keplayu lan nglembara ana ing bumi.” . |