Surah Al-Inshiqaq (Surah 84 – Sundering) nerangake carane bumi lan langit bakal gonjang-ganjing lan rusak ing dina kiyamat.
Nalika langit pecah,
Lan nggugu marang (dhawuhe) Pangérané, lan iku kudu (nglakoni).
Lan nalika bumi wis rata,
Lan mbuwang apa sing ana ing jerone lan dadi kosong,
Lan nggugu marang (dhawuhe) Pangérané, lan iku kudu (nglakoni).
(banjur bakal teka Ngarep kasunyatan lengkap).
O wong lanang! Satemene sira iku tansah ngelakoni marang Pangeranira kanthi lara
rekasa, nanging kowé bakal ketemu karo Panjenengané.
Banjur sing sapa diwenehi cathetan ing tangan tengen,
Enggal-enggal bakal dikira kanthi gampang,
Lan dheweke bakal bali marang umate kanthi bungah!
Nanging sing sapa diwenehi cathetan ing mburine, –
Ora suwe dheweke bakal nangis amarga karusakan,
Lan dheweke bakal lumebu ing geni murub.
(Al-Inshiqaq 84:1-12)
urah Al-Insyiqaq ngengetaken bilih tiyang-tiyang ingkang cathetan amalipun boten kaparingaken dhateng tangan tengenipun, badhe lumebet ing “geni ingkang murub” ing dinten punika.
Apa sampeyan ngerti apa cathetan tumindak sampeyan bakal diwenehake menyang tangan tengen utawa ing mburi?
Surah at-Tur (Surah 52 – Gunung) nerangake kanthi rinci babagan goncangan bumi lan manungsa ing dina kiamat.
Ora ana sing bisa nyegah;-
Ing dinane cakrawala dadi geger kang nggegirisi.
Lan gunung-gunung bakal mabur mrana-mrana.
Banjur bilai ing dina iku kanggo wong-wong kang padha goroh, -… (QS. At-Tur 52: 8-11)
Mulané padha ditinggala nganti padha nemoni dinané dhèwèké, ing kono dhèwèké
bakal (nglakoni) pingsan (karo wedi),-
Ing dina nalika rancangane ora ana gunane apa-apa lan ora bakal diwenehi pitulungan.
Lan satemene tumrap wong kang padha tumindak ala, saliyane iku ana siksa liyane
iki: Nanging akèh-akèhé ora ngerti.
(QS. At-Thur 52:45-47)
Apa sampeyan yakin sampeyan ora ‘nindakake salah’ lan ora nate nganggep bebener minangka goroh (ngapusi) supaya sampeyan bisa netepi paukuman ing dina iku?
Kanjeng Nabi Isa al-Masih s.a.w. rawuh nulungi wong-wong sing ora yakin kepriye cathetan panggawene bakal diparingake marang dheweke ing dina kiyamat. Dheweke teka nulungi wong sing ora duwe pitulung. Panjenenganipun ngandika ing Injil:
Gusti Yesus tumuli ngandika maneh: “Satemen-temene pituturKu marang kowe: Iya Aku iki lawange wedhus-wedhus iku. 8 Sakehe wong kang tekane sadurunge Aku, iku maling lan rampog, lan wedhus-wedhus iku ora padha ngrungokake marang wong-wong iku. 9 Aku iki lawange; sapa kang lumebune metu ing Aku, iku bakal kapitulungan rahayu, sarta bakal lumebu lan metu, apadene bakal nemu pangonan. 10 Maling iku tekane mung arep nyolong lan nyembeleh sarta nyirnakake; Aku iki teka supaya wedhus-wedhus padha duwea urip, kanthi kaluberan.
11 Iya Aku iki pangon kang utama. Pangon kang utama iku ngetohake nyawane kanggo wedhus-wedhuse, 12 nanging mungguh buruh kang dudu pangon sarta dudu kang duwe wedhus-wedhus iku dhewe, samasa weruh ana asu ajag teka, wedhuse ditinggal mlayu, temah asu ajag iku nubruki lan mbuyarake wedhuse. 13 Anggone lumayu iku jalaran mung buruh, lan ora gumati marang wedhus-wedhuse iku.
14 Aku iki pangon kang utama sarta Aku niteni kang dadi wedhus-wedhusKu lan wedhus-wedhusKu padha wanuh marang Aku 15 kayadene Sang Rama anggone tepang marang Aku sarta Aku wanuh marang Sang Rama, sarta Aku ngetohake nyawaKu kanggo wedhus-wedhusKu. 16 Aku isih duwe wedhus liyane maneh, kang ora saka ing kandhang kene; wedhus-wedhus iku iya prelu Dakgiring uga, lan bakal padha ngrungokake swaraKu sarta bakal dadi pepanthan siji, pangon siji. 17 Sang Rama ngasihi Aku, jalaran Aku ngulungake nyawaKu supaya Daktampani maneh. 18 Ora ana wong siji bae kang ngrebut nyawaKu, nanging Dakulungake miturut sakarepKu dhewe. Aku kuwasa ngulungake, lan kuwasa ngukup maneh. Dhawuh iki kang Daktampa saka RamaKu.”
Yokanan 10:7-18
Nabi Isa al Masih ngaku wewenang gedhe kanggo nglindhungi ‘wedhus’ lan menehi urip – malah kanggo dina sing bakal teka. Apa dheweke duwe wewenang? Ing Taurat Musa PBUH wis ngira-ngira panguwasae malah wiwit Nitahake jagad sajrone nem dina. Banjur ing Zabur lan nabi-nabi sabanjure medharake rincian babagan tekane supaya kita bisa ngerti yen rawuhe pancen rencana saka swarga. Nanging kepiye carane wong bisa dadi ‘wedhus’ lan apa tegese ‘Aku masrahake nyawaku kanggo wedhus-wedhus’? Kita ndeleng iki kene.
Piwulangipun Kanjeng Nabi Isa al-Masih tansah mbetahaken manungsa. Iki uga bener ing jamane. Mangkene kesimpulane diskusi iki lan kepiye carane wong-wong sing krungu dheweke dibagi
19 Marga saka pangandika kang mangkono iku tumuli tuwuh pasulayan maneh ing antarane wong-wong Yahudi. Panunggalane akeh kang duwe pangucap mangkene: 20 “Wong iku kapanjingan dhemit sarta owah; yagene padha kokrungokake?”
21 Ana liyane kang calathu: “Iku rak dudu tembunge wong kranjingan dhemit; apa dhemit bisa ngelekake mripate wong-wong wuta?”
22 Ora antara lawas, ing Yerusalem pinuju riyaya Pambangune Padaleman Suci; nalika samana mbeneri mangsa bedhidhing. 23 Gusti Yesus tindak-tindak ana ing Padaleman Suci, ing bangsal Suleman. 24 Ing kono wong-wong Yahudi banjur padha ngrubung Panjenengane lan padha munjuk: “Ngantos pinten dangunipun anggen Panjenengan damel mangu-mangunipun manah kula? Manawi Panjenengan punika Sang Kristus, Panjenengan blakakaken dhateng kula sadaya.”
25 Paring wangsulane Gusti Yesus: “Kowe wus padha Daktuturi nanging padha ora pracaya; panggawe kang Daklakoni atas asmane RamaKu, iku kang padha nekseni mungguhing Aku, 26 nanging kowe padha ora pracaya, amarga kowe dudu panunggalane wedhus-wedhusKu. 27 Wedhus-wedhusKu padha nilingake swaraKu, sarta Aku wanuh marang wedhus-wedhusKu, lan wedhus-wedhusKu padha ngetut-buri Aku, 28 apadene padha Dakwenehi urip langgeng, lan dheweke mesthi ora bakal padha nemu karusakan salawas-lawase lan ora bakal ana wong kang ngrebut wedhus-wedhus iku saka ing tanganKu. 29 RamaKu kang maringake wedhus-wedhus iki marang tanganKu, iku kaluhurane ngungkuli samubarang kabeh, lan ora ana kang bisa ngrebut wedhus-wedhus mau saka ing astane RamaKu. 30 Aku lan Sang Rama iku siji.”
31 Wong Yahudi tumuli njupuki watu maneh, arep kanggo mbenturi Panjenengane. 32 Pangandikane Gusti Yesus: “Wus akeh panggawe utama kang saka RamaKu kang Daktuduhake marang kowe. Panggawe iku mau endi kang dadi jalarane kowe arep padha mbenturi watu marang Aku?”
33 Wangsulane wong-wong Yahudi: “Anggonku arep mbenturi Kowe iku ora marga panggawe kang utama, nanging marga anggonMu nyenyamah marang Gusti Allah, iya iku amarga Kowe iku manungsa kok madhakake awakMu karo Gusti Allah.”
34 Gusti Yesus mangsuli: “Ing Toretmu apa ora katulisan mangkene: Ingsun wus ngandika: Sira kabeh iku allah. 35 Manawa wong kang padha kadhawuhan pangandikaning Allah iku diarani allah – mangka Kitab Suci iku ora kena dibatalake – 36 kapriye dene wong sesengkeraning Allah kang diutus marani jagad, kok kokcalathoni: Kowe nyenyamah Gusti Allah. Apa marga ana tuturKu: Aku iki Putraning Allah? 37 Saupama Aku ora nglakoni pakaryaning RamaKu, aja pracaya marang Aku. 38 Nanging manawa Aku nglakoni iku mau, mangka kowe padha ora gelem pracaya marang Aku, padha pracayaa marang pakaryan-pakaryan iku supaya kowe padha sumurup lan pracaya yen Sang Rama ana ing Aku lan Aku ana ing Sang Rama.” 39 Wong Yahudi tumuli ngarah arep nyekel Gusti Yesus maneh, nanging Panjenengane ngoncati.
40 Gusti Yesus tumuli tindak menyang ing sabrange bengawan Yarden maneh, ing panggonane Nabi Yokanan miwiti mbaptisi, banjur lereb ana ing kono. 41 Lan akeh wong kang sowan marang ing ngarsane sarta padha rasanan: “Sanadyan Nabi Yokanan ora damel pratandha apa-apa, nanging kabeh kang dipangandikakake dening Nabi Yokanan tumrap wong iku, iku nyata.” 42 Lan sabanjure akeh wong ing kono kang padha manjing pracaya marang Panjenengane.
Yokanan 10:19-42