Surah Al-Humazah (Surah 104 – The Traducer) ngelingake kita babagan dina kiamat kanthi cara iki:
(1) Cilaka temen sarupane wong kang nacat lan nyatur ala (marang Muhammad)
(2) Kang nglumpukake bondho lan milang bandhane ginawe andel – andel (panulak bilai)
(3) Ngira yen bandhane mau bisa nglanggengake awake (luput ing pati)
(4) Luput panemune, wong mau bakal dicemplungake neraka Huthomah
(5) Sapa kang meruhake sira, apa kang kang jenenge Huthomah iku
(6) Huthomah iku neraka kagungane Allah kang diurubake
Al-Humazah 104:1-6
Surah Al-Humazah ngendika bilih geni murka Allah nunggu kita, luwih-luwih yen kita wis rakus lan ngomong ala marang wong liya. Tumrape wong kang tansah aweh tulung marang sapadha-padha kang njaluk tulung, ora nate meri marang bandhane wong sugih, ora nate ngomong ala marang wong liya, lan ora nate padudon karo wong bab dhuwit, mbok menawa bisa njaga. padha ngarep-arep supaya padha ora padha remuk-remuk lan ing dina iku padha katempuh ing bebenduning Allah.
Nanging kepiye kita liyane?
Kanjeng Nabi Isa al-Masih s.a.w. rawuh khusus kanggo wong-wong sing wedi marang bebendune Gusti Allah. Kados pangandikanipun wonten ing Injil:
13Ora ana wong siji-sijia kang sumengka menyang ing swarga, kajaba mung Panjenengane kang wus tumurun saka ing swarga, iya iku Putrane Manungsa.
14 Kayadene Nabi Musa anggone manjer rerekan ula ana ing ara-ara-samun, iya mangkono uga Putrane Manungsa anggone pinesthi kapanjer, 15supaya saben wong kang pracaya marang Panjenengane oleh urip langgeng. 16Awitdene Gusti Allah anggone ngasihi marang jagad iku nganti masrahake Kang Putra ontang-anting, supaya saben wong kang pracaya marang Panjenengane aja nganti nemu karusakan, nanging nduwenana urip langgeng. 17Sabab Gusti anggone ngutus Kang Putra ngrawuhi jagad iku ora supaya ngadili marang jagad, nanging supaya mitulungi rahayu marang jagad. 18Sing sapa pracaya marang Panjenengane, iku ora bakal diukum, balik sing sapa ora pracaya, iku wus kapatrapan, amarga ora pracaya marang asmane Putraning Allah kang ontang-anting. 19Anadene mungguh paukuman mau mangkene: Sang Padhang iku wus rawuh ing jagad, nanging manungsa padha luwih rumaket marang pepeteng, tinimbang karo pepadhang, amarga panggawe-panggawene ala. 20Sabab sing sapa nindakake piala mesthi sengit lan nyingkur marang pepadhang supaya aja kongsi katon panggawene kang ala iku. 21Balik sapa kang tumindak bener iku marani pepadhang, supaya tetelaa yen panggawene iku mau linakonan ana ing patunggilaning Allah.”
Yohanes 3: 13-21
10Gusti Yesus mangsuli, pangandikane: “Manawa kowe sumurup ing peparinge Allah, lan sapa wonge kang tutur ing kowe: Aku wenehana ngombe, mesthi kowe kang njaluk marang wong iku, tumuli kowe diwenehi banyu urip.” 11Unjuke wong wadon mau: “Bendara, Panjenengan boten kagungan timba, mangka sumuripun lebet, dados saking pundi anggen Panjenengan angsal toya gesang punika? 12Panjenengan mesthi boten nglangkungi leluhur kula Yakub ingkang maringaken sumur punika dhateng bangsa kula. Dene panjenenganipun ugi ngunjuk saking sumur punika, samanten ugi para putra lan kewanipun.” 13Gusti Yesus mangsuli pangandikane: “Sapa wong kang ngombe banyu iki bakal ngelak maneh, 14nanging sing sapa ngombe banyu pawewehKu, bakal ora ngelak ing salawas-lawase. Malah banyu pawewehKu mau ana ing jerone wong iku bakal dadi sumber, kang mancur terus tumeka ing urip, langgeng.”
Yohanes 4: 10-14
Panguwasa kanggo klaim kasebut dibuktekake ing kepriye Taurat Nabi Musa medharake panguwasane wiwit dumadine jagad sajrone nem dina. Banjur ing Zabur lan nabi-nabi sabanjure medhar wangsit babagan tekane sing nuduhake manawa tekane direncanakake saka swarga. Nanging apa maksudé nabi wektu kandha nèk ”kudu diunggahké” supaya ’wong sing pretyaya marang dhèwèké éntuk urip saklawasé’? Iki diterangno kene.