Surah Al-Masad (Surah 111 – Serat Palem) ngelingake babagan Penghakiman sing murub ing Dina Akhir.
Tiwas tangane Rama Flame! Mati dheweke!
Ora ana bathi kanggo dheweke saka kabeh kasugihan lan kabeh bathi!
Bakal diobong enggal-enggal bakal ana ing Geni Murub!
Bojone bakal nggawa kayu (crackling) – minangka bahan bakar!-
Tali bengkong saka serat godhong lontar ngubengi gulu (dhewe)!
(Al-Masad 111:1-5)
Surah Al-Masad ngelingake yen kita bisa tiwas. Malah sing cedhak karo kita, kaya bojo kita, uga ngadhepi ancaman ukuman ing Dina Pengadilan Akhir.
Dadi apa sing bisa kita lakoni kanggo nyiapake ujian Allah sing ngerti kabeh rahasia kita?
Surah Al-Hadid (Surah 57 – Wesi) nyritakake marang kita yen Panjenengane wis ngutus Tanda-tanda kanggo nuntun kita saka pepeteng rahasia kita menyang cahya.
Panjenengane iku kang ngutus marang abdine kang mujudake tandha-tandha, supaya Panjenengane bisa nuntun sira saka telenging pepeteng menyang ing pepadhang, lan satemene Allah iku Maha Welas lan Maha Asih marang sira.
(Al-Hadid 57:9)
Nanging kita dielingake manawa wong-wong sing urip ing pepeteng bakal nggolèki pepadhang ing dina iku.
Ing sawijining dina, wong-wong munafik lanang lan wadon padha calathu marang para Mukmin: “Entenana aku! Ayo padha nyilih (Cahaya) saka cahya Panjenengan!” Bakal dipangandikani: “Kowé padha balia ing mburimu! banjur goleka pepadhang (ing ngendi kowe bisa)!” Dadi ing antarane wong-wong mau bakal dipasang tembok, kanthi gapura. Ing jerone bakal ana sih-rahmat ing salawas-lawase, lan tanpa iku, kabeh bakal ana (Bendu lan) Siksa!
(Wong-wong sing ora ana) bakal nguwuh-uwuh, “Apa aku ora bebarengan karo sampeyan?” (Lan liyane) bakal mangsuli, “Bener! nanging kowé padha nuntun awakmu dhéwé ing panggodha; sira padha ngarep-arep (karusakan kita); sira padha mangu-mangu (Janjine Allah); lan pepénginan (dusmu) padha ngapusi kowé; nganti ana dhawuhe Gusti Allah. Lan si tukang ngapusi wis nasaraké kowé ing bab Gusti Allah.
(Surat al-Hadid 57:13-14)
Piyé nèk awaké déwé ora nglakoni urip sing kaya ngono, sing pada nduwèni pepadang ing dina kuwi? Apa ana pangarep-arep kanggo kita?
Kanjeng Nabi Isa al-Masih SAW rawuh mitulungi kita ing dinten punika. Panjenengané ngandika kanthi cetha yèn Panjenengané iku pepadhang tumrap kita kang ana ing pepeteng kang ngisin-isini, kang bakal dibutuhake ing Dina Pengadilan.
Gusti Yesus paring dhawuh maneh marang wong akeh: “Aku iki pepadhanging jagad; sing sapa ngetut-buri Aku, ora bakal lumaku ana ing pepeteng, nanging bakal nduweni padhanging urip.”
13 Unjuke para wong Farisi: “Panjenengan nekseni sarira Panjenengan piyambak, paseksen Panjenengan boten sah.”
14 Dhawuh wangsulane Gusti Yesus: “Sanadyan Aku nekseni awakKu dhewe, nanging paseksenKu iku nyata, amarga Aku sumurup ing sangkan-paranKu. Nanging kowe padha ora sumurup sangkan-paranKu iku. 15 Anggonmu padha njeksani iku nganggo ukuraning manungsa, Aku ora njeksani wong siji-sijia, 16 dene manawa Aku njeksani, anggonKu njeksani iku sabenere, amarga Aku ora ijen, ananging Aku bebarengan karo Panjenengane kang ngutus Aku. 17 Lan sajroning Toretmu katulisan, yen paseksene wong loro iku sah. 18 Aku kang nekseni mungguh awakKu dhewe, lan uga Sang Rama kang ngutus Aku iya nekseni mungguh ing Aku.”
19 Wong mau padha munjuk: “Ingkang Rama wonten ing pundi?”
Paring wangsulane Gusti Yesus: “Kowe padha ora wanuh marang Aku, lan iya ora wanuh marang RamaKu. Manawa kowe wanuh marang Aku, mesthi iya wanuh marang RamaKu.” 20 Pangandika iku mau kadhawuhake dening Gusti Yesus nalika Panjenengane memulang ana ing Padaleman Suci, sacedhake pethi bet-amal, ewadene ora ana wong siji-sijia kang nyekel Panjenengane, amarga durung tumeka ing wektune.
21 Gusti Yesus tumuli ngandika maneh marang wong akeh: “Aku iki bakal lunga, lan kowe bakal padha nggoleki Aku, nanging bakal padha mati sajroning dosamu. Ing ngendi paranKu, kowe ora padha bisa mrana.”
22 Pangucape wong-wong Yahudi: “Apa Dheweke iku arep ngendhat, dene kok duwe pangucap: Ing ngendi paranKu, kowe padha ora bisa mrana?”
23 Pangandikane Gusti Yesus: “Kowe iku pinangkamu saka ing ngisor, Aku iki saka ing ngaluhur, kowe iku pinangkamu padha saka ing donya iki, nanging Aku ora saka ing donya iki. 24 Mulane Aku mau tutur ing kowe, manawa kowe bakal padha mati sajroning dosamu. Amarga manawa kowe padha ora ngandel yen Aku iki Panjenengane, wus mesthi kowe bakal padha mati ing sajroning dosamu.”
25 Ing kono pangucape wong-wong mau: “Panjenengan punika sinten?”
Pangandikane Gusti Yesus: “Apa gunane rembugan maneh karo kowe kabeh? 26 Akeh prakara kang prelu Daktuturake mungguh ing kowe lan akeh uga kang kudu Dakukumake tumrap kowe kabeh; nanging kang ngutus Aku bener, apa kang Dakrungu saka Panjenengane, yaiku kang Dakwarahake marang jagad.”
27 Wong-wong kang kadhawuhan iku ora nggraita manawa kang kadhawuhake iku Sang Rama. 28 Kang iku Gusti Yesus ngandika: “Besuk samasa kowe wus nyengkakake Putraning Manungsa, tumuli kowe lagi bakal padha sumurup yen Aku iki Panjenengane, sarta ora nglakoni apa-apa saka karepKu dhewe, nanging apa kang Dakwarahake iku miturut kaya anggonKu wus diwulang dening RamaKu. 29 Kang ngutus Aku iku nunggil karo Aku. Sang Rama ora nilar Aku ijen, awit Aku tansah nglakoni kang dadi keparenge.” 30 Bareng Gusti Yesus wus ngandika bab iku mau kabeh, akeh wong kang padha pracaya marang Panjenengane.
Yokanan 8: 12-30
Isa al Masih PBUH ngaku panguwasa gedhe minangka ‘Cahaya Donya’, lan nalika ditantang dheweke nyebut ‘Hukum’. Iki minangka Taurat Musa PBUH ingkang medhar wangsit bab rawuhipun lan panguwasane. Iki diterusake dening Zabur lan para nabi sabanjure sing mbadek rincian teka supaya kita bisa ngerti yen dheweke duwe wewenang sing diklaim. Apa iku ‘Putraning Manungsa’ lan apa sing dimaksud Isa al Masih ‘nalika kowé wis ngluhuraké Putraning Manungsa’? Apa tegese duwe ‘cahya Urip’? Kita ndeleng kene. Apa dina iki, amarga ing dina pangadilan iku bakal kasep kanggo miwiti looking banjur, minangka al-Hadid warned
“Dina iki ora bakal ditampa tebusan saka sampeyan, utawa saka wong-wong sing padha nolak Allah.” Papan panggonanira iku geni, iku panggonan kang prayoga kanggo ngukum sira, lan iku papan pangungsen kang ala!”
(Al-Hadid 57:15)
Makatên ugi Kanjeng Nabi Isa al-Masih ngrampungakên piwulangipun ing kalodhangan punika.
31 Gusti Yesus banjur ngandika marang wong-wong Yahudi kang padha pracaya, dhawuhe: “Manawa kowe padha ngantepi ing pituturKu, kowe sanyata padha dadi siswaKu, 32 sarta bakal padha mangreti ing kayekten, lan kayekten iku bakal mardikakake kowe.”
John 8:31-59
33 Wong-wong tumuli padha mangsuli: “Kula sami tedhak-turunipun Rama Abraham, lan dereng nate ngawula dhateng sok tiyanga; kadospundi kok Panjenengan ngandika: Kowe bakal padha mardika?”
34 Gusti Yesus mangsuli pangandikane: “Satemen-temene pituturKu marang kowe: Sing sapa nglakoni dosa iku dadi bature dosa. 35 Anadene mungguh batur iku ora tetep pamanggone ana ing omah, nanging Putra iku tetep pamanggone. 36 Kang iku manawa Sang Putra wus mardikakake kowe, kowe iya padha mardika temenan.” 37 “Aku wus weruh manawa kowe iku padha tedhak-turune Rama Abraham, nanging kowe padha ngarah mateni Aku, awit pituturKu ora oleh papan ana ing kowe. 38 Apa kang wus Dakdeleng ana ing RamaKu, iya iku kang Dakucapake. Mangkono uga kowe, padha nglakoni apa kang kokrungu saka bapakmu.”
39 Wong Yahudi padha mangsuli unjuke: “Bapa kula inggih Rama Abraham.” Pangandikane Gusti Yesus: “Manawa kowe padha dadi putrane Rama Abraham kowe mesthi padha nglakoni apa kang katindakake dening Rama Abraham. 40 Nanging kang koktindakake yaiku ngarah mateni Aku, wong kang wus nglairake kayekten marang kowe, iya iku kang wus Dakrungu saka Gusti Allah; panggawe kang kaya mangkono iku ora katindakake dening Rama Abraham. 41 Kowe kabeh padha nglakoni panggawene bapakmu dhewe.” Unjuke wong-wong mau: “Lair kula punika boten saking bedhang, kula sami gadhah Rama satunggal inggih punika Gusti Allah.”
42 Pangandikane Gusti Yesus: “Manawa Gusti Allah iku Ramamu, kowe mesthi padha tresna marang Aku, awit wijilKu lan tekaKu iku saka ing Allah. Apa maneh tekaKu iku iya ora saka karepKu dhewe, nanging Panjenengane kang ngutus Aku. 43 Sabab apa kowe padha ora mangreti tembungKu? Iku awit kowe padha ora bisa nyandhak pituturKu. 44 Bapakmu iku Iblis, lan kowe padha seneng nglakoni kasenengane bapakmu iku. Dheweke dadi tukang mateni wong wiwit wiwitan mula, sarta ora ngandhemi ing kayekten, awit kayekten iku ora dumunung ing dheweke. Samasa dheweke ngucapake goroh, pangucape iku saka wateke dhewe, amarga dheweke iku tukang goroh lan bapakne sakabehing goroh. 45 Nanging sarehne Aku iki mituturake kayekten, mulane ora kokandel. 46 Sapa panunggalanmu kang mbuktekake manawa Aku tumindak dosa? Manawa Aku mituturake kayekten, sabab apa kowe padha ora pracaya marang Aku? 47 Wong kang wijile saka Allah iku mesthi ngrungokake pangandikaning Allah. Mulane kowe ora padha ngrungokake, awit asalmu iku ora saka ing Allah.””
48 Wong Yahudi padha mangsuli: “Rak ya bener, ta, kandhaku yen kowe iku wong Samaria kang kapanjingan dhemit?”
49 Paring wangsulane Gusti Yesus: “Aku ora kapanjingan dhemit, nanging Aku ngluhurake RamaKu sarta kowe ora padha ngajeni Aku. 50 Nanging Aku ora ngudi marang kaluhuranKu: Ana siji kang ngupaya lan Panjenengane iku uga kang ngadili. 51 Satemene pituturKu marang kowe: Sapa kang netepi ing pituturKu iku bakal ora ngalami pati ing salawas-lawase.”
52 angucape wong-wong Yahudi: “Saiki aku padha weruh yen Kowe iku kranjingan dhemit. Rama Abraham seda para nabi mangkono uga, mangka Kowe iku kok duwe pangucap: Sapa wong kang netepi ing pituturKu, bakal ora ngalami pati ing salawas-lawase. 53 Kowe apa ngungkuli leluhurku Rama Abraham kang wus seda! Para nabi iya padha seda. Kowe iku ngaku-aku sapa ta?”
54 Gusti Yesus mangsuli: “Manawa Aku ngluhurake awakKu dhewe, kaluhuranKu iku ora ana gunane sathithik-thithika. Kang ngluhurake Aku iku RamaKu, iya iku kang koksebut Allahmu. 55 Mangka kowe padha ora wanuh marang Panjenengane, nanging Aku kang wanuh. Saupama Aku munia yen ora wanuh, Aku dadi wong goroh padha kaya kowe. Nanging Aku wanuh marang Panjenengane, sarta netepi ing pangandikane. 56 Rama Abraham leluhurmu rena panggalihe dene bakal nguningani ing dinaKu, lan iya wus nguningani sarta ndadekake bingahe.”
57 Pangucape wong Yahudi sabanjure: “UmurMu durung nganti seket taun, kapriye anggonMu wus weruh Rama Abraham?”
58 Paring wangsulane Gusti Yesus: “Satemen-temene pituturKu marang kowe: Sadurunge Rama Abraham dumadi, Aku wus ana.” 59 Ing kono wong-wong banjur padha njupuki watu, arep mbenturi Panjenengane; nanging Panjenengane ngoncati, sarta nilar Padaleman Suci.