|
Qur’an- Surat 37: 102-110 (The Saffat) |
Taurat: Genesis 22:1-18 |
| 102. Bareng wis tekan (umur) anggone nyambut gawe, banjur calathu: “He, anakku! Ing wahyu anggoningsun saos kurban marang sira, sira delengen apa panemumu!” (Putra) calathu: “Dhuh bapakku, lakonana apa kang didhawuhake marang sira, sira bakal ketemu aku, manawa Allah ngersakake wong kang sabar lan teguh!” wus nyembah ing bathuke (kanggo kurban), 104. Ingsun anguwuh marang dheweke: “He Ibrahim!
105. “Sampeyan wis netepi wahyu!” – mangkono satemene Ingsun paring piwales marang wong kang padha nindakake bebener. 106. Amarga iki temenan nyoba- 107. Lan Ingsun tebus dhèwèké kalawan kurban kang wigati. 108. Lan Ingsun titipake marang dheweke ing turun-tumurun ing tembe. 109. “Salam lan salam kanggo Abraham!” 110. Mangkono satemene Ingsun paring piwales marang wong kang padha nindakake bebener. |
1 Kacarita sawuse lelakon mau Gusti Allah karsa nyobi marang Rama Abraham. Pangandikane mangkene: “Abraham.” Unjuk wangsulane Rama Abraham: “Kawula nuwun, kula.” 2Dhawuhe Gusti Allah: “Anakira ontang-anting, kang sira kasihi, yaiku si Iskak, iku alapen, gawanen menyang ing tanah Moria, ana ing kono saosna kagawe kurban obaran ana ing salah sawijining gunung kang bakal Suntedahake marang sira.” 3Esuke umun-umun Rama Abraham wungu, banjur ngabah-ngabahi kuldine, mbekta abdine loro lan kang putra Iskak; sarta nyigari kayu kanggo kurban obaran, banjur bidhal tindak menyang panggonan kang kadhawuhake dening Gusti Allah. 4Bareng telung dinane Rama Abraham tumenga lan mirsa panggonane saka kadohan; 5banjur ngandika marang abdine loro: “Kowe karo kuldine padha karia ana ing kene, aku karo bocah iki arep mrana prelu sembahyang, sawuse iku aku bakal padha mbaleni kowe maneh.” 6Rama Abraham tumuli mundhut kayune kurban obaran diemotake marang kang putra Iskak, sarta ngasta geni lan lading. Mangkono sakarone padha tindak sesarengan. 7Iskak banjur matur marang kang rama: “Rama!” Paring wangsulane Rama Abraham: “Ana apa ngger, anakku?” Ature kang putra: “Lah punika latu lan kajengipun sampun wonten, nanging cempe ingkang kadamel kurban obaran wonten pundi?” 8Rama Abraham mangsuli pangandikane: “Mungguh cempe kang bakal kagawe kurban obaran iku Gusti Allah piyambak kang bakal nyadhiyani, anakku ngger!” Mangkono sakarone padha tindak sesarengan.
9 Sawuse padha tekan ing papan kang kadhawuhake dening Gusti Allah, Rama Abraham tumuli yasa misbyah ana ing kono, kayune banjur ditata, kang putra Iskak ditaleni sarta ditumpangake ing misbyah ing sadhuwure kayu. 10Rama Abraham tumuli mulung astane ngasta lading, karsa nyembeleh kang putra.
11Nanging Sang Malaekate Yehuwah tumuli nguwuh-uwuh marang Rama Abraham saka ing akasa, dhawuhe: “Abraham! Abraham!” Unjuke Rama Abraham: “Kawula nuwun, kula!” 12Dhawuhe Sang Malaekat: “Tanganira aja sira agagake marang si bocah, lan aja sira kapak-kapakake! Awitdene saiki Ingsun mirsa yen sira ngabekti marang Gusti Allah, nganti sira ora owel masrahake anakira lanang ontang-anting marang Ingsun.” 13Nalika Rama Abraham noleh, tumuli mirsa ing wingkinge ana wedhus gembel lanang kang sungune kecanthol ana ing grumbulan, banjur dipurugi dipundhut sarta banjur disaosake kagawe kurban obaran ijole kang putra. 14Panggonan iku kawastanan dening Rama Abraham: “Sang Yehuwah kang nyadhiyani.” Awit saka iku nganti saprene ana tetembungan: “Ana ing gununge Sang Yehuwah bakal disadhiyani.”
15Sang Malaekate Yehuwah nguwuh marang Rama Abraham saka ing akasa kaping pindhone, 16pangandikane: “Ingsun supaos demi PanjenenganingSun piyambak, – mangkono pangandikane Sang Yehuwah – sarehne sira nglakoni kang mangkono iku, nganti ora owel masrahake anakira ontang-anting marang Ingsun, 17mulane sira bakal Sunberkahi nganti luber lan turunira bakal Suntangkar-tangkarake cacahe nganti kaya lintang ing langit lan kaya wedhi ing pinggir segara, sarta turunira bakal ngebeki gapurane mungsuhe. 18Karodene marga saka turunira iku sakehe para bangsa ing bumi bakal padha binerkahan; marga sira wus ngestokake dhawuhingSun.”
|
Home » From Books »
From Books
| Tandha Ibrahim (Bagian 2) – Qur’an | The Sign of Abraham (Bagian 2) – Taurat |
|
Surat 37: 83-84,99-101 (The Saffat) 83. Sayekti, ing antarané wong-wong kang padha manut dalané, ana Ibrahim. 84. Lah! nyedhak marang Pangerane kanthi ati kang resik 99. Dhèwèké calathu: Aku bakal marani Pangéranku, mesthi Panjenengané bakal nuntun aku! 100. Dhuh Pangéran kawula! 101. Mulané Ingsun paring kabar kabungahan marang dhèwèké, bab bocah lanang kang siap nandhang sangsara. |
Purwaning Dumadi 15:1-6 1Sawuse lelakon mau banjur ana pangandikane Sang Yehuwah marang Rama Abram sajroning tetingalan wahyu, dhawuhe: “Sira aja wedi Abram, Ingsun iki tetamengira, ganjaranira bakal luwih dening gedhe.” 2Unjuke Rama Abram: “Dhuh Yehuwah Allah, kawula badhe Paduka paringi punapa? Dene anggen kawula tilar donya punika badhe tanpa anak, temtunipun Eliezer tiyang Damsyik punika ingkang badhe nggadhahi sabarang darbek kawula.” 3Unjuke Rama Abram maneh: “Lah kawula boten Paduka paringi anak, pramila salah satunggaling rencang ingkang lair ing griya kawula punika ingkang badhe dados ahli-waris kawula.” 4Tumuli ana pangandikane Sang Yehuwah marang Rama Abram, mangkene: “Dudu iku kang bakal dadi ahli-warisira, nanging kang bakal dadi ahli-warisira iya iku kang lair saka sira dhewe.” 5Rama Abram banjur diirid medal ing jaba sarta dipangandikani: “Sira tumengaa marang ing langit lan lintange etungen, yen sira bisa ngetung cacahe.” Tumuli disambeti pangandika maneh: “Iya samono bakal cacahe turunira.” 6Rama Abram kumandel marang Sang Yehuwah, mangka iya iku kang kaetang dening Yehuwah dadi kasampurnane. |
|
Tandha Luth – Qur’an |
Tandha Lot – Taurat PURWANING DUMADI 19 |
|
Surat 7:80-83 (The Heights) 80. Ingsun uga ngutus Nabi Luth: Panjenengane ngandika marang para umate: Apa sira padha nindakake tumindak kang ora becik, kang durung tau dilakoni dening para titah sadurunge sira? 81. “Satemené kowé padha nglakoni hawa nepsu marang wong lanang tinimbang wong wadon; 82. Wong-wong mau ora padha mangsuli kajaba mung mangkene: padha nundhungi wong-wong iku saka ing kuthanira, satemene wong-wong iku padha arep resik lan suci. 83. Ananging Ingsun nylametaké dhèwèké lan kulawargané, kajaba bojoné, yaiku wong-wong kang ketinggal. 84. Lan Ingsun nurunake udan belerang marang wong-wong mau: banjur delengen apa wekasane para kang padha nglakoni dosa lan angkara! Surat 11:77-83 (The Hud) 77. Bareng para utusan Ingsun sowan marang Nabi Luth, dheweke sedhih marga saka wong-wong mau, lan rumangsa ora kuwasa (ngayomi) dheweke. Dheweke kandha: “Iki dina sing susah.” 78. Wong-wong mau padha gumrudug marani dhèwèké, lan wis suwé padha nindakake pakaryan kang nistha. Dhawuhe: “He umatku, iki anak-anakku wadon, luwih suci tumrap kowe (yen kowe omah-omah)! Saiki padha wedia marang Allah, lan aja padha gawe isin tumrap tamuku! Apa ing antaramu ora ana wong siji-sijia kang wasis? ” 79. Wong-wong mau padha calathu: “Apa kowé ngerti yèn aku iki ora mbutuhaké anak-anakmu; 80. Panjenengané ngandika: “Apa aku bisa nyingkiri kowé, utawa aku bisa nguwasani awakku.” 81. (Para utusan) padha calathu: “He Lut, aku iki utusan saka Pangéranira, ora bakal padha tekan ing sira! Saiki padha lelungana karo kulawarganira nalika isih wengi, lan aja ana wong siji-sijia ing antaranira kang mbalik ing mburi. nanging bojomu (bakal tetep ana ing mburi): Dheweke bakal kelakon apa sing bakal kelakon marang wong-wong mau. Esuk iku wektune: Apa ora esuk wis cedhak?” 82. Bareng dhawuh Ingsun wus katetepake, kutha-kutha mau Ingsun wêruhi, banjur padha Ingsun udani welirang kang atos kaya lempung sing dipanggang, diwutahake, dilapis-lapis, – 83. Tegese saka Pangeranira: lan ora adoh saka wong-wong kang padha tumindak ala! |
1Ing wayah sore malaekat loro mau padha rawuh ing Sodom, Lut mbeneri linggihan ana ing gapurane Sodom; bareng Lut weruh malaekat mau, banjur methukake lan sumungkem ing bumi, 2ature: “Dhuh bendara, panjenengan kula aturi rawuh ing griyanipun ingkang abdi, sami karsaa nyare saha wijik sampeyan, benjing-enjing kula aturi nglajengaken tindak.” Pangandikane malaekat: “Ora, aku arep padha nginep ana ing alun-alun bae.” 3Nanging Lut banget anggone ngrerepa, satemah padha nuruti lan lumebet ing omahe, banjur disegah roti tanpa ragi, tumuli dhahar. 4Kacarita sadurunge mapan sare, lah wong-wong lanang ing nagara kono, para wong lanang ing Sodom, padha ngepung omahe Lut, wiwit kang enom nganti kang tuwa, malah sakutha kabeh kerig-lampit ora ana kang keri, 5banjur padha celuk-celuk marang Lut, tembunge: “Ana ing ngendi wong lanang kang merdhayoh ana ing omahmu bengi iki? Wetokna mrene! Arep padha dakjamah.” 6Lut tumuli metu nemoni wong-wong mau ana ing sangarepe lawang, sarta lawange diinebake, 7celathune: “Dhuh para sadherek, bok sampun sami nindakaken resah kados makaten ta! 8Lah ta, kula gadhah anak estri kalih, sadaya taksih sami prawan, punika badhe kula wedalaken, sumangga sampeyan damel sapikajeng sampeyan! Nanging tiyang-tiyang punika sampun sampeyan ganggu-damel, margi sampun sami ngaub ing pondhok kula.” 9Nanging pangucape wong akeh mau: “Wis, sumingkira!” Karomaneh celathune: “Wong iki tekane ing kene rak dadi wong neneka, kok arep dadi hakim kita! Saiki kowe arep dakajar ngungkuli wong loro iku!” Banjur padha ndhesek wonge, yaiku Lut kalawan seru sarta arep padha mbejad lawang. 10Nanging priya loro mau banjur padha mulung astane, Lut digered mlebu ing omah sarta lawange dikancing, 11dene wong-wong kang padha ana ngarep lawang, kabeh padha kena wewelak dadi picak, kang cilik dalah kang gedhe, temahan anggone nggoleki lawang ora bisa ketemu.
12Priya mau tumuli padha ngandika marang Lut: “Kowe isih duwe sanak sapa maneh ana ing kene? Anak mantu, anakmu lanang utawa wadon, utawa sapa bae kang klebu akrabmu kang ana ing jero kutha kene, kabeh padha ajaken metu saka ing panggonan iki! 13Sabab panggonan iki selak arep padha daktumpes, marga pangresulane wong kang banget ing bab kutha iki wus sumengka ana ing pangayunane Sang Yehuwah. Awit saka iku aku padha kautus dening Sang Yehuwah nyirnakake panggonan kene.” 14Lut banjur lunga ngandhani calon mantune, kang arep padha sesomahan karo anake, tembunge: “Dienggal padha metua saka ing panggonan kene, awit Sang Yehuwah selak nggempur kutha iki.” Nanging calon mantune loro-lorone padha ngarani yen Lut mau mung sembranan bae.
15Bareng wayah bangbang wetan, malaekat loro mau padha ngatag marang Lut, supaya cekat-ceket, dhawuhe: “Ngadega, somahmu lan anakmu wadon loro kang ana ing kene enggal gawanen lunga, supaya kowe aja nganti katumpes marga saka durakane kutha iki!” 16Sarehne mangu-mangu, mulane priya mau banjur padha nyandhak tangane Lut, tangane somahe lan anake wadon karo pisan, marga saka pangemane Sang Yehuwah marang dheweke; banjur dituntun metu menyang ing sajabane kutha sarta dieculake ana ing kono. 17Priya mau bareng wus nuntun tekan ing jaban kutha, kang siji ngandika: “Lumayua, ungsekna uripmu! Aja noleh lan aja mondhag-mandheg babar pisan ana ing saurute lebak Yarden iki, ngungsia menyang ing pagunungan, supaya kowe kabeh aja nganti tumpes.” 18Lut munjuk marang priya mau: “Sampun kados makaten ta, dhuh bendara! 19Ingkang abdi sampun manggih sih wonten ing ngarsa panjenengan, saha panjenengan sampun nandukaken kawelasan dhateng kula, dene ngantos mitulungi gesang kula. Nanging kula mesthi boten saged ngungsi ngantos dumugi pareden, awit kula tamtu sampun ketututan ing bilai punika saha lajeng pejah. 20Lah ta, kitha ngajeng punika celak, kenging kula ungseni, kithanipun alit; mugi kula kalilana ngungsekaken gesang mriku kemawon, supados kula kapitulungana gesang. Kitha punika rak alit ta?” 21Panjenengane gentos ngandika marang Lut: “Iya wis, dakjurungi panyuwunmu, kutha cilik kang kokaturake iku bakal ora daktumpes. 22Dikebat ngungsia mrana, amarga aku ora bakal nindakake apa-apa sadurunge kowe tekan ing kana.” Awit saka iku kutha mau katelah aran: Zoar. 23Srengenge wus mlethek ngungkuli bumi nalika Lut tekan ing Zoar.
24 Sawuse mangkono Sang Yehuwah tumuli ngudanake walirang lan geni marang tanah Sodom lan Gomora, tumurune udah saka Sang Yehuwah, saka ing langit, 25kutha-kutha mau diwolak-walik dalah lebak Yarden pisan lan sakehe wong ing kutha-kutha kono tekan tanem-tuwuhe. 26Nanging somahe Lut iku mandheg tumoleh, temah malih dadi tugu uyah njenggeleg.
|